Hüzn (ərəbcə حزن - ḥuzn-dən) - dərin, uzunmüddətli, ruhu sarsıdan bir kədər və qəm halını ifadə edən bir sözdür. Sadəcə qısamüddətli bir kədər və ya qəm deyil, daha çox daxili bir boşluq, ruhən sarsıntı və ümidsizlik hissi ilə müşayiət olunan bir vəziyyətdir. Kədər və qüssədən fərqli olaraq, hüzn daha dərin, daha mürəkkəb və daha uzunmüddətli bir təcrübəni əks etdirir.
Hüzn, bir insanın həyatında baş verən müxtəlif hadisələr nəticəsində yaranır: sevdiyi birinin itirilməsi, xəstəlik, uğursuzluq, idarə olunmayan bir vəziyyətlə üzləşmək və ya ümidlərinin puç olması kimi. Bu hisslər fiziki simptomlarla müşayiət oluna bilər: yuxusuzluq, iştahsızlıq, yorğunluq və ya enerji itkisi. Hüznün intensivliyi və davamlılığı fərdi fərqlərə, hadisənin şiddətinə və insanın ona verdiyi reaksiyaya bağlıdır.
Ədəbiyyatda hüzn, xüsusilə də lirik əsərlərdə, çox tez-tez mövzu olur. Şairlər və yazıçıların hüzn hisslərini ifadə etmək üçün istifadə etdikləri bədii vasitələr oxucuya dərin təəssüratlar bəxş edir. Hüzn, insanın həyat təcrübəsinin ayrılmaz bir hissəsidir və incəsənət vasitəsilə ifadə edilməsi, onun dərk edilməsi və ağrısının azaldılması üçün vacibdir.
Hüznün əks tərəfi kimi sevinc, səadət və ümid hissləri göstərilə bilər. Lakin, həyatın tam təcrübəsi bu zidd hisslərin bir-biri ilə qarşılıqlı təsirinə əsaslanır. Hüznü tam yaşamaq, insanın özünün dərinliyini dərk etməsinə və həyata daha həssas yanaşmasına kömək edir.