Xalxal (xalxal1) – qadınların əsasən ayaq biləyinə taxdıqları, zəriflik və bəzək əşyası kimi istifadə olunan, adətən dəyirmi formalı, metal (gümüş, qızıl, bürünc və s.) halqa. Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə geniş yayılmış bu bəzək əşyası yalnız gözəllik məqsədi daşımayıb, həm də sosial status, ailə vəziyyəti, hətta qorunma funksiyasını yerinə yetirib.
Xalxalların səs çıxaran zınqırovlarla bəzədilməsi onlara xüsusi bir musiqi və ritmik səs verərək hərəkətləri daha cazibədar edirdi. Bu səs həm də qadınların harada olduğunu bildirmək, qorxunc heyvanları qorxutmaq və ya sadəcə olaraq özünün varlığını bildirmək məqsədi daşıyırdı. Xalxalların dizaynı və materialları da sosial statusu göstərirdi; məsələn, zəngin qadınlar daha qiymətli metallardan və zərif işləmələrdən hazırlanmış xalxallar taxırdı.
Müxtəlif regionlarda xalxalların formaları, bəzəkləri və mənaları fərqlənirdi. Bəzi mədəniyyətlərdə xalxal taxmaq evli qadınlara məxsus bir ənənə olaraq qəbul edilirdi, digər mədəniyyətlərdə isə gənc qızlar tərəfindən taxılırdı. Həmçinin, bəzi hallarda xalxallar müəyyən bir qəbiləyə və ya sosial qrupa mənsubiyyəti göstərirdi. Bu gün də xalxallar müxtəlif dizayn və materiallarla hazırlanır və dünyanın müxtəlif yerlərində qadınlar tərəfindən taxılır, lakin onların tarixi mənası və estetik cazibəsi hələ də öz əhəmiyyətini qoruyur.
Qısacası, xalxal sadə bir bəzək əşyası deyil, zəngin tarixi, mədəni və sosial kontekstə malik bir simvoldur. O, keçmişin səsini, qadınların gözəlliyini və gücünü əks etdirən maraqlı bir tarixi mirasdır.