Bürünc – mis, sink və qalayın müxtəlif nisbətlərdə ərintisindən əldə edilən, sarımtıl-qırmızımtıl rəngə malik, nisbətən sərt və davamlı metal xəlitəsidir. Bu xəlitənin tərkibindəki metalların nisbəti bürüncün xüsusiyyətlərini müəyyən edir. Məsələn, qalay miqdarının artması bürüncün sərtliyini artırır, sink miqdarının artması isə onun mayelənmə temperaturunu aşağı salır. Müxtəlif nisbətlərdə olan bu metalların kombinasiyası sayəsində, bürüncün müxtəlif növləri və onların müvafiq tətbiq sahələri yaranır.
Tarixən bürünc insanlıq tərəfindən misdən sonra kəşf edilən ikinci metal xəlitəsidir və “bürünc dövrü”nü formalaşdırmışdır. Misə nisbətən daha sərt və davamlı olması, bürüncdən silah, alət və bəzək əşyalarının istehsalına imkan vermişdir. Qədim Misir, Mesopotamiya, Çin və digər qədim sivilizasiyalar bürüncdən geniş istifadə etmişlər. Bu metalın davamlılığı və ərimə temperaturunun nisbətən aşağı olması onu həm praktik əşyaların, həm də incəsənət əsərlərinin yaradılması üçün ideal material halına gətirmişdir.
Müasir dövrdə bürünc hələ də geniş tətbiq olunur. Onun əla korroziyaya davamlılığı, sərtliyi və gözəl görünüşü sayəsində, bürüncdən müxtəlif sənaye sahələrində, o cümlədən maşınqayırmada, elektrotexnikada, tikintidə və sənətkarlıqda istifadə olunur. Bürünc musiqi alətlərinin (məsələn, zərb alətləri), heykəllərin, lampaların, qapı tutacaqlarının və digər bədii və dekorativ əşyaların istehsalında da əvəzolunmaz materialdır. Bürüncün müxtəlif növləri müxtəlif xüsusiyyətlərə malikdir və bu da onun geniş tətbiqini təmin edir. "Bürünc" sözü həm materialı, həm də ondan hazırlanmış əşyaları ifadə edir (məsələn, bürünc ləyən, bürünc məftil).