Xeyirxah [ər. xeyir və fars. xah] sifəti, "başqasının və hamının yaxşılığını istəyən, başqalarına kömək edən, yaxşılığa çalışan; qayğıkeş" mənasını ifadə edir. Bu sadə tərif, xeyirxahlığın mahiyyətini tam əks etdirməsə də, əsas xüsusiyyətlərini göstərir. Daha dəqiq desək, xeyirxah insan sadəcə yaxşılıq etməklə kifayətlənmir, həm də bu yaxşılığı ürəkdən, səmimiyyətlə və özəl bir maraq gözləmədən edir.
Xeyirxahlıq, yalnız maddi köməkdən, pul vəsaiti verməkdən ibarət deyil. O, daha geniş bir anlayışdır və özündə həm mənəvi, həm də fiziki dəstəyi əhatə edir. Bir xeyirxah insan, ehtiyacı olanlara qulaq asmaq, onlara dəstək olmaq, problemlərini həll etməkdə kömək etmək, səbr və anlayış göstərmək kimi xüsusiyyətlərə malik olur. Hətta sadə bir təbəssüm, isti bir söz belə xeyirxahlığın təzahürü ola bilər.
Tarix boyu xeyirxah insanlar, cəmiyyətin inkişafına, birliyinə və tərəqqisinə böyük töhfələr vermişlər. Onlar, öz fədakarlıqları və yaxşılıqları ilə dünyanı daha gözəl bir yerə çevirmişlər. Xeyirxahlıq, insani dəyərlərin əsasını təşkil edir və hər bir insanın özündə tərbiyə etməli olduğu vacib bir keyfiyyətdir. Çünki, xeyirxahlıq yalnız başqalarına fayda gətirmir, həm də xeyirxah insanın özünün mənəvi inkişafına, ruhi rahatlığına və xoşbəxtliyinə müsbət təsir göstərir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəbcə "xeyir" (yaxşılıq, xeyir) və farsca "xah" (istəyən) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görürük. Beləliklə, xeyirxah sözü, əslində, "yaxşılığı istəyən" mənasını da özündə ehtiva edir. Bu, xeyirxahlığın sadəcə bir hərəkət deyil, həm də bir istək, bir niyyət olduğunu vurğulayır.