Xah (fars. xahişdən) klassik Azərbaycan ədəbi dilində "istər", "istərsə", "istəsə də" mənalarında işlənən bir sözdür. Müasir Azərbaycan dilində istifadəsi azalmış, əsasən klassik ədəbiyyat əsərlərində rast gəlinir. "Xah" sözü, fikrin bir neçə variantını, seçimi ifadə edərkən "istər... istər... istər..." sıralamasında istifadə olunan bir bağlayıcı vəziyyətində çıxış edir və seçim azadlığını, variantların bərabər qiymətləndirilməsini vurğulayır.
Ədəbiyyatda "xah" sözünün istifadəsi, şairin və ya yazıçının fikrini daha incə və poetik şəkildə ifadə etməsinə imkan verir. Sözün klassik mənşəyi və poetik uyğunluğu, əsərlərə xüsusi bir cazibə qatar. Misal olaraq verilən beytin ("Təfavüt eyləməz sənsiz mənə, ey sərvi-səngin-dil; Məkanın xah külxan, xah səhra, xah bağ olsun") mənasını daha aydın şəkildə izah edək: Şair deyir ki, sən olmadan yerim harada olmağından asılı olmayaraq eyni dərəcədə acıdır – istər külxan, istər səhra, istər bağ olsun.
Beləliklə, "xah" sözü sadəcə "istər"in sinonimi olmaqdan daha çoxdur. O, poetik ifadə vasitəsi olaraq mətnə incəlik, dərinlik və çox variantlı seçim imkanını əlavə edir. Müasir dilin zənginliyinin artdığı bir dövrdə belə klassik sözlərin mənasını bilmək və onları anlamaq Azərbaycan ədəbiyyatını daha dərindən anlamaq üçün vacibdir.