Xoruzlanma, "xoruzlanmaq" felindən törəmiş isimdir. Əsas mənası, xoruzun səsini çıxarması, qışqırığıdır. Lakin bu sözün mənası, yalnız heyvan səsinə aid deyil, daha geniş bir kontekstdə istifadə olunur.
İnsan davranışlarında xoruzlanma, özünü önə çəkmə, lovğalanma, özünü əhəmiyyətli göstərməyə çalışma, böyümə, qürurlanma və ya öyünmə kimi ifadə edilir. Bu, həm səs-küylü və açıq-aşkar, həm də gizli, nəzakətli bir şəkildə özünü göstərə bilər. Məsələn, birisinin nailiyyətlərini həddindən artıq vurğulaması, başqalarını alçaltmaqla özünü yüksəltməsi, öz əhəmiyyətini şişirtməsi xoruzlanma kimi qiymətləndirilə bilər.
Xarakter etibarilə xoruzlanma, özünəinamın qeyri-sağlam bir təzahürü hesab oluna bilər. Çünki həqiqi özünəinam, başqalarını aşağılamağa ehtiyac duymadan, özünə inamlı şəkildə özünü ifadə etməkdən ibarətdir. Xoruzlanma isə, əksinə, qorxu, qeyri-müəyyənlik və ya özünə inamsızlıq hisslərinin gizlədilməsinə çalışmaq kimi interpretasiya oluna bilər.
Dilçilik baxımından isə, "xoruzlanma" sözü, antropomorfizmin (insani xüsusiyyətlərin heyvanlara aid edilməsi) canlı bir nümunəsidir. Xoruzun səsi, bəzən qürurlu və ya hətta təkəbbürlü təsir bağışladığından, bu səsin insan davranışına tətbiq olunması məntiqli görünür. Bu, dil vahidlərinin semantik inkişafının nə qədər zəngin və maraqlı olduğunu göstərir.