İcab (ər.) sözü əsasən "lazım olmaq", "zəruri olmaq", "vacib olmaq" mənalarını ifadə edir. Lakin sadəcə "lazım gəlmək"dən daha çox, bir ehtiyacın, bir vəzifənin, bir məcburiyyətin və ya bir şeyin gerçəkləşməsinin mütləq zəruriliyini vurğulayır. Yəni, sadəcə bir arzu deyil, bir tələb, bir məcburiyyət kimi qəbul edilən bir ehtiyacdan bəhs olunur.
“İcab etmək” ifadəsi, bir şeyin vacib, zəruri və ya məcburi olduğunu bildirir. Bu, sadəcə bir istək və ya tövsiyə deyil, yerinə yetirilməsi məcburi olan bir vəzifəni ifadə edir. Məsələn, “Vətənə xidmət etmək hər bir vətəndaş üçün icab edir” cümləsində, vətənə xidmət etməyin sadəcə bir istək deyil, bir vətəndaşlıq vəzifəsi olduğunu, yerinə yetirilməsi zəruri olan bir məcburiyyət olduğunu vurğulayır.
İcab, “vacib”, “labüd”, “zəruri” sözləri ilə sinonim olsa da, bunlardan bir qədər fərqlənir. “Vacib” daha çox dini və ya etik baxımdan mühüm olan şeylərə aid edilir. “Labüd” isə qaçılmaz, əvəzedilməz bir ehtiyacı ifadə edir. “Zəruri” isə bir şeyin olmaması halında mənfi nəticələrə səbəb olacağını bildirir. İcab isə bu üç mənanı özündə birləşdirərək, bir şeyin yerinə yetirilməsinin həm vacib, həm labüd, həm də zəruri olduğunu daha güclü bir şəkildə vurğulayır.
Ədəbiyyatda “icab” sözü, əsərin üslubuna daha ciddi və rəsmi bir xarakter qatmaq üçün istifadə olunur. Bu sözün istifadəsi, müəllifin fikrinin ciddiyyətini və əhəmiyyətini oxucuya daha aydın şəkildə çatdırır.