İcbar (ər. جبر - cabr) sözü, bir şəxsi öz istəyi və razılığı xaricində, məcburiyyət altında müəyyən bir hərəkəti yerinə yetirməyə vadar etmək mənasını verir. Bu, sadəcə bir əmrin verilməsindən daha çox, müəyyən bir təzyiq, zorlama və ya təhdid altında həyata keçirilən bir prosesi ifadə edir. İcbara məruz qalan şəxs, öz istəyini ifadə etmək və ya həmin hərəkətdən imtina etmək imkanından məhrum olur.
İcbarın müxtəlif səviyyələri mövcuddur. Bu, fiziki zorakılıqdan tutmuş, psixoloji təzyiqə, hədə-qorxuya, şantaj və ya sosial təzyiqə qədər geniş bir spektrdə təzahür edə bilər. Hər bir halda, icbara məruz qalan şəxs öz hərəkətlərinin nəticələrini tam şəkildə dərk etmədən, məcburiyyət altında hərəkət edir. İcbar həm qanuni, həm də qeyri-qanuni üsullarla tətbiq oluna bilər. Məsələn, qanunla müəyyən edilmiş məcburi hərbi xidmət bir növ icbardır, lakin bu, sosial qayda və təhlükəsizlik naminə tətbiq olunan məcburiyyətdir.
İcbar etmək sözü, icbara səbəb olmaq, bir şəxsi istəmədiyi bir işi görməyə məcbur etmək mənasını daşıyır. Bu, həm də qanuni və qeyri-qanuni kontekstlərdə istifadə oluna bilən bir ifadədir. İcbara məruz qalmış şəxsin hüquqları əksər hallarda pozulur və bu, ciddi nəticələrə səbəb ola bilər.
Tarix boyu, icbardan müxtəlif məqsədlər üçün istifadə olunmuşdur. Siyasi rejimlər, əhalini öz ideologiyalarına tabe etmək üçün icbardan istifadə edə bilərlər. Digər tərəfdən, icbardan şəxsi mənfəət üçün də istifadə oluna bilər. İcbarın hər hansı bir formada tətbiqi insan hüquqlarının pozulmasıdır və qanunla cəzalandırılır.