İcbarilik (məcburilik): Bir işin, əməlin və ya vəzifənin yerinə yetirilməsinin qaçılmazlığı, zərurəti və ya məcburiyyətidir. Bu, şəxsin öz istəyindən asılı olmayaraq, qanun, qayda, vəzifə və ya başqa bir güclü təzyiq nəticəsində həyata keçirilməli olan bir vəzifəni ifadə edir. Sadəcə, "etməlisən" deyə biləcəyimiz hər hansı bir əməl icbariliklə xarakterizə oluna bilər.
İcbariliyin səbəbləri müxtəlifdir. Qanunlar və qaydalar tərəfindən müəyyən edilən icbarilik (məsələn, vergi ödəmək, hərbi xidmət keçmək) cəmiyyətin qaydasının və sabitliyinin təminatı üçün vacibdir. Əxlaqi və ya sosial icbarilik isə şəxsin vicdanı, əxlaqi prinsipləri və ya ictimai gözləntilər tərəfindən müəyyən edilir (məsələn, yalan danışmamaq, köməksizə kömək etmək). Həmçinin, fiziki və ya psixi icbariliklər mövcuddur. Məsələn, bir xəstənin müalicə üçün həkimin təyinatına riayət etməsi fiziki sağlamlığı baxımından icbarilik tələb edir. Qorxu və ya təzyiq altında edilən işlər isə psixi icbariliyin nümunəsidir.
İcbarilik anlayışı həm hüquqi, həm də sosial kontekstlərdə müxtəlif mənalar kəsb edir. Hüquqi mənada icbarilik, qanunla müəyyən edilmiş bir əməlin yerinə yetirilməsini bildirir, icra olunmaması isə cəza ilə nəticələnə bilər. Sosial kontekstdə isə icbarilik, ictimai normalar və gözləntilər tərəfindən formalaşır və ictimai təzyiqə əsaslanır. Bir çox hallarda icbarilik, şəxsin azad iradəsini məhdudlaşdırır və bu, mübahisələrə və etik dilemmlərə səbəb ola bilər. İcbariliyin səviyyəsi və tətbiq üsulları müxtəlif mədəniyyətlərdə və sosial qruplarda fərqlənə bilər.
Beləliklə, icbarilik sadəcə bir məcburiyyət deyil, bir çox sosial, hüquqi və fərdi amillərin qarşılıqlı əlaqəsindən yaranan mürəkkəb bir anlayışdır. Onun təhlili, insan davranışının, cəmiyyət quruluşunun və güc dinamikasının dərk edilməsində əhəmiyyətli rol oynayır.