İkidillilik, bir fərdin və ya əhalinin iki dili eyni dərəcədə sərbəst və effektiv şəkildə işlədə bilmə bacarığıdır. Bu, sadəcə iki dilin bilməsindən daha çox, hər iki dildə düşünmə, danışma, oxuma və yazma qabiliyyətinin inkişaf etmiş səviyyədə olması deməkdir. İkidillilik, fərdin kognitiv inkişafında, ünsiyyət bacarıqlarında və mədəniyyətlərarası anlayışında mühüm rol oynayır.
İkidilliliyin iki əsas aspekti mövcuddur: passiv ikidillilik və aktiv ikidillilik. Passiv ikidillilik, fərdin iki dili başa düşmə, ancaq sərbəst danışa və ya yaza bilməməsidir. Aktiv ikidillilik isə hər iki dildə sərbəst danışma, oxuma və yazma qabiliyyətini əhatə edir. Əhalinin ikidilliliyi, əhalinin əksəriyyətinin iki dili sərbəst şəkildə işlətməsi ilə xarakterizə olunur və bu, müxtəlif mədəniyyətlərin qarışması və qarşılıqlı təsiri nəticəsində yaranır.
İkidilliliyin inkişafı bir çox amillərdən asılıdır: uşağın dil mühitinə məruz qalması, ailənin dil siyasəti, təhsil sisteminin rolu və ictimai faktorlar. Erkən yaşlarda ikidilliliyin inkişafı, daha effektiv və sərbəst ikidilliliyin formalaşmasına kömək edir. Ancaq böyüklər də müvafiq təlim və təcrübə ilə iki dili sərbəst şəkildə öyrənə və istifadə edə bilərlər.
İkidillilik, yalnız dil bacarığının artması ilə deyil, həm də daha geniş düşüncə tərzi, daha yüksək yaradıcılıq, problem həll etmə bacarığının inkişafı və mədəniyyətlərarası anlayışın artması ilə əlaqələndirilir. Bu, fərdlərin həyatlarında müsbət təsir göstərir və onların daha geniş imkanlara sahib olmalarına kömək edir. Dünyanın getdikcə qloballaşan bir mühitdə ikidillilik, rəqabət qabiliyyətini və həyat keyfiyyətini artıran əhəmiyyətli bir aktivdir.