İkimənalılıq sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində sadəcə "iki mənaya malik olma" kimi izah olunsa da, əslində daha zəngin və çoxcəhətli bir anlayışı əhatə edir. Sözün (və ya ifadənin) ikimənalılığı, onun kontekstdən asılı olaraq tamamilə fərqli mənalar daşıya bilməsi deməkdir. Bu, dilinin zənginliyi və bəzən də qeyri-dəqiqliyi ilə bağlı bir xüsusiyyətdir.
İkimənalılıq, bədii ədəbiyyatda, zarafatlarda və retorikada tez-tez istifadə olunan bir üsuldur. Yazıçılar və şairlər mənaların bu çoxluğunu, oxucunun təfəkkürünü qıcıqlandırmaq, əsərinə dərinlik və sirlilik qatmaq üçün istifadə edə bilərlər. Məsələn, bir sözün həm ədəbi, həm də məcazi mənası ola bilər, və ya söz birləşmələri fərqli şərtlər altında fərqli mənalar yarada bilər.
Ancaq ikimənalılığın hər zaman müsbət tərəfi yoxdur. Hüquqi sənədlərdə, elmi yazılarda və rəsmi ünsiyyətdə ikimənalılıqdan qaçmaq vacibdir. Çünki qeyri-dəqiqlik anlaşılmazlığa, səhvlərə və hətta mübahisələrə gətirib çıxara bilər. Bu səbəbdən, bu sahələrdə dil istifadəsində dəqiqlik və aydınlıq həmişə üstünlük təşkil edir.
Beləliklə, ikimənalılıq dilin maraqlı və zəngin bir xüsusiyyəti olsa da, onun istifadə sahəsindən və məqsəddən asılı olaraq həm yaradıcı bir alət, həm də potensial bir problem ola bilər. İkimənalılığın düzgün anlaşılması, onun həm güclü, həm də zəif tərəflərini bilməyi tələb edir.