İkona (yun. εἰκών - eikōn - "təsvir", "şəkil") xristian sənətində, xüsusilə Şərqi Pravoslav və Şərqi Katolik kilsələrində, müqəddəs şəxslərin (İsa Məsih, Məryəm Ana, müqəddəslər) və ya Allahın özü təsvir edilən, dini məzmunda olan şəkildir. Sadə bir şəkil deyil, o, ilahi varlığın və ya müqəddəsin görünməz varlığının simvoludur, imanın təcəssümüdür və dini həyatın ayrılmaz tərkib hissəsini təşkil edir.
İkonaların hazırlanması xüsusi texnikalarla – əsasən taxtaya yumurta sarısı əsaslı boya ilə – həyata keçirilir və bu proses özü də bir dini ayindir. İkonanın yaradılması sadəcə sənətkarlıq deyil, müqəddəs bir əməl kimi qəbul edilir. İkonanın yaradıcısı yalnız öz bacarığını deyil, həm də imanını, dua və təvazökarlığını əsərinə qoymalıdır. Beləcə, ikona sadəcə bir rəsm deyil, həm də dua və imanın canlı təcəssümüdür.
İkonanın əhəmiyyəti yalnız onun dini məzmununda deyil, həm də onun xristian dünyasında oynadığı rol və funksiyasındadır. İkonalar kilsələri bəzəyir, evlərdə, iş yerlərində və hətta şəxsi əşyalarda saxlanılır, onlara dua edilir, onların vasitəsi ilə Allaha müraciət olunur. İkonalar imanı gücləndirmək, dua etmək, müqəddəslərin himayəsini əldə etmək üçün istifadə olunur. Onlar sadəcə bir şəkil deyil, inancın, ümidin və dua məkanının simvoludur.
Qeyd etmək lazımdır ki, ikonografiyanın özünəməxsus üslubu və qanunları vardır. Təsvirlər realist deyil, daha çox simvolikdir. Rənglər, kompozisiya və fiqurların təsviri müəyyən dini mənaları ifadə edir. İkonanı başa düşmək üçün bu simvolizmi bilmək vacibdir.
Ümumiyyətlə, ikona sadə bir şəkil deyil, dərin dini və mədəni məna daşıyan, əsrlər boyu xristian mədəniyyətinin tərkib hissəsi olmuş və bu gün də əhəmiyyətini qoruyub saxlayan unikal bir sənət əsəridir.