İnayət sözü ərəb mənşəli olub, əsasən mərhəmət, rəhm, iltifat, şəfqət və yaxşılıq kimi müsbət duyğu və hərəkətləri ifadə edir. Bu, sadəcə olaraq birisinin başqasına göstərdiyi xeyirxahlıq deyil, həm də bu xeyirxahlığın arxasında gizlənən qayğı və nəzakət hisslərini əhatə edir.
İnayət, sadəcə maddi kömək və ya hədiyyə verməkdən daha geniş bir məfhumdur. O, qəlbdən gələn, səmimi bir hissin ifadəsi olaraq, ehtiyacı olana yardım əlini uzatmaq, onu dəstəkləmək, müşkülətinin həllində kömək etmək deməkdir. Bu, bir növ ilahi rəhmət və mərhəmət anlayışı ilə də bağlıdır, çünki ilahi inayət insanlara qarşı göstərilən sonsuz mərhəmət və lütf kimi qəbul edilir.
Füzuli misalında olduğu kimi, "Az eyləmə inayətini əhli-dərddən; Yəni ki çox bəlalərə qıl mübtəla məni!" beytində şair, özünün çətinliklər içində qaldığını və Allahdan, yaxud başqa bir qüvvədən, ona inayət etməsini, yəni mərhəmət göstərməsini xahiş edir. Bu misal, inayətin yalnız insanlar arasında deyil, həm də insanla ilahi qüvvə arasında olan əlaqəni də göstərir.
Müasir dövrdə "inayət" sözü daha çox rəsmi və ya məcazi mənada istifadə olunsa da, əsl mənası hələ də qəlbdən gələn xeyirxahlığı, mərhəməti və şəfqəti ifadə edir. Sözün köklərini və tarixi kontekstini bilmək, onun dərin mənasını anlamağa və günümüzün dilində daha düzgün istifadə etməyə imkan verir.