İşvəkaranə (zərf) – [ər. işvə + fars. karanə] İşvə ilə, nazla, incəliklə, cazibədarlıqla, qəmzəli və şirinsözlü şəkildə, həvəslə, xoş görünmək niyyəti ilə, bilərəkdən gözəl görünmək istəyərək.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "işvə"nin özü də cazibədarlıq, naz, incəlik mənasını daşıyır. "Karanə" isə farsca "-li", "-lə", "-ilə" şəkilçilərinə bənzər bir əlavədir və "işvə ilə" mənasını gücləndirir. Beləliklə, "işvəkaranə" sözü hərəkətin qəsdən, bilərəkdən, özünə xas bir cazibədarlıq və incəliklə icra edildiyini vurğulayır.
Bu söz, sadəcə "nazla" və ya "qəmzə ilə" mənasından daha geniş bir kontekstdə istifadə olunur. Məsələn, "işvəkaranə yerimək" deyəndə, sadəcə fiziki bir hərəkətdən söhbət getmir. Burada, yeriməyin özü də bir şəkildə əşyanı göstərmək, diqqət cəlb etmək, özünə xas bir cazibədarlıq nümayiş etdirmək məqsədini daşıyır. Bu, həmin hərəkətin şüurlu və məqsədyönlü olduğunu bildirir.
İşvəkaranə davranışlar, bəzən yalnız qadınlara aid edilən bir xüsusiyyət kimi qəbul edilə bilsə də, əslində, hər iki cins tərəfindən tətbiq oluna bilər. Bu, şəxsin özünəinamının, özünü ifadə etmə bacarığının və ətrafdakıların diqqətini özünə cəlb etmək qabiliyyətinin göstəricisi ola bilər.
Yekun olaraq, "işvəkaranə" sözü, sadəcə bir hərəkətin təsvirindən çox, həmin hərəkətin arxasında gizlənən məqsəd və nifsi halları da əhatə edən daha zəngin və çox qatlı bir məna kəsb edir.