İthaf (ər. إهداء - ihdā’) sözü ərəb dilindən gəlmiş olub, əsas mənası "hədiyyə etmək", "töhfə vermək" deməkdir. Lakin sadəcə maddi bir hədiyyəni deyil, daha geniş mənada bir əsəri, bir yaradıcılığı, bir duyğunu, hətta bir həyatı kiməsə ithaf etməyi də əhatə edir. Bu, bir növ ruhani bağışlama, təqdim etmə aktıdır. İthaf edilən əsər, hədiyyənin özündən daha dəyərli ola bilər, çünki yaradıcının duyğularını, düşüncələrini, hətta həyatının bir hissəsini əks etdirir.
İthaf, sadəcə "hədiyyə vermək"dən daha çox məna daşıyır. O, hörmət, ehtiram, minnətdarlıq, sevgi və ya başqa bir güclü duyğunu ifadə edir. İthaf edilən şəxsə yazılan əsərdə, hədiyyədə və ya hər hansı digər formada xüsusi bir əhəmiyyət, qiymət və məna verir. Beləliklə, ithaf həm də yaradıcının özünün, əsərinin və ithaf edilən şəxsin bir-birinə bağlanmasının simvoludur.
Ədəbiyyatda, incəsənətdə və elmdə ithaf geniş yayılmışdır. Bir kitabın, şeirin, musiqi əsərinin və ya elmi kəşfin ithaf edilməsi müəllifin həmin şəxsə olan hörmətini, minnətdarlığını və ya sevgi və bağlılığını ifadə etmək üçün istifadə olunur. İthaf eyni zamanda müəllifin əsərinin yaradılmasında həmin şəxsin rolundan danışır, ilham mənbəyini göstərir.
Ümumiyyətlə, ithaf, sadə bir hədiyyə vermə aktından daha çox, mürəkkəb və çoxcəhətli bir duyğunu əks etdirən bir rəmzi hərəkətdir. O, hörmət, minnətdarlıq, sevgi və bağlılığın güclü bir ifadəsidir və yaradıcılıqla bağlı dərin əhəmiyyət daşıyır.