İnam (ər. إِينَام - etimad, güvən) sözü Azərbaycan dilində əsasən "ənam" sözünün sinonimi kimi işlənir və həm maddi, həm də mənəvi mənada "hədiyyə, bağışlama, lütf, mərhəmət" anlamlarını özündə birləşdirir. Lakin, "ənam"dan fərqli olaraq, "inam" daha çox hörmət, etibar və minnətdarlıq hissləri ilə bağlı bağışlamanı ifadə edir. Bu bağışlama yalnız maddi əşya ola bilməz, həmçinin bir xidmət, kömək, yaxud əfv kimi mənəvi dəyərləri də özündə ehtiva edə bilər. Məsələn, bir hökmdarın xalqına etdiyi bağışlama "ənam" kimi ifadə oluna bilərsə, yaxın bir dostuna göstərdiyi mərhəmət və etimad "inam" kimi təsvir oluna bilər.
Mirzə Fətəli Axundzadənin "Xanım, divlərin əlmuzdunu, inamını kərəm edin!" misalında "inam" sözü, hökmdarın divlərə olan mərhəmətinin, onlara göstərdiyi lütfü və bağışlamasının təzahürü kimi başa düşülməlidir. Bu bağışlama həm də divlərin hökmdara olan etimadını, hörmətini və sadiqliyini göstərir. Beləliklə, "inam" sözü burada sadəcə bir hədiyyəni deyil, eyni zamanda bir etimad və hörmət əlamətini ifadə edir.
"İnam etmək (eyləmək)" ifadəsi isə "ənam eləmək"lə sinonimdir və hədiyyə vermək, bağışlamaq, lütf etmək mənalarını daşıyır. Lakin, yenə də "ənam"dan fərqli olaraq, burada hədiyyənin arxasında duran etimad, minnətdarlıq və hörmət hissləri ön plana çıxır. Sözün mahiyyəti yalnız maddi deyil, həm də mənəvi əlaqələri əks etdirir.
Nəticə olaraq, "inam" sözü, "ənam" sözü ilə sinonim olsa da, daha çox mənəvi-emosional bağışlamanı, hörmət və etimad əsaslı bir hərəkəti bildirir. Bu, onu "ənam"dan fərqləndirən əsas xüsusiyyətlərdəndir.