İzzəti-nəfs, özünə hörmət, şərəf və ləyaqət hissinin ən dərin ifadəsidir. Bu, sadəcə olaraq özünü yaxşı hiss etməkdən daha çoxdur; daxili bir güc, özünə inanmaq və başqalarının hörmətini qazanmaq üçün mübarizə aparmaq qabiliyyətidir. İzzəti-nəfs insanın özünə dəyər verməsini, həyatının məqsəd və dəyərlərinə sadiq qalmasını təmin edir.
İzzəti-nəfsin qorunması, insanın həyatında çox əhəmiyyətli bir rola malikdir. Özünə hörmətin olmaması, aşağılıq hissinə, qeyri-müəyyənliyə və hətta depressiyaya səbəb ola bilər. İzzəti-nəfsini qorumaq, həqiqətən də özünü qorumaq deməkdir; yanlış əməllərdən, ədalətsiz davranışlardan və özünə hörməti alçaldan hər hansı bir təsirdən uzaq durmaq deməkdir.
İzzəti-nəfsinə toxunmaq, insanın ən həssas nöqtəsinə zərbə vurmaq deməkdir. Bu, nəinki insanın özünə olan hörmətini sarsıdır, həm də onun psixoloji və emosional tarazlığını pozur. Belə bir təcrübə insanı qəzəbləndirə, əsəbləşdirə, hətta qisas almağa sövq edə bilər. İzzəti-nəfsinə toxunulan şəxs özünü aşağılanmış və incimiş hiss edər.
Tarixən və müasir dövrdə, qadınlarda izzəti-nəfsin daha yüksək olduğu müşahidə olunur. Bu, onların cəmiyyətdəki rolu, ailədəki məsuliyyəti və ümumiyyətlə həyatın çətinliklərinə qarşı göstərdiyi müqavimətlə bağlıdır. Ancaq bu, kişilərdə izzəti-nəfsin olmaması demək deyil; cinslər arasındakı fərqli ictimai təzyiqlər, izzəti-nəfsin ifadə formalarını fərqləndirə bilər.
Nəticə olaraq, izzəti-nəfs insan həyatının əsas sütunlarından biridir. Onun qorunması və inkişafı, sağlam və xoşbəxt bir həyat üçün zəruridir.