Jalə (fars. جالہ) sözü Azərbaycan dilində əsasən "şeh", "şəbnəm" mənasında işlənir. Sözün etimologiyası fars dilinə gedib çıxır və çiy damlaları, çiydən sonra bitkilərin üzərində qalan kiçik su damcıları mənasını verir. Bu şəffaf və incə su damlaları, səhər tezdən günəşin ilk şüaları altında parıldayan gözəl bir təbiət hadisəsidir. Şeirlərdə jalə, təzəlik, təravət, gözəllik və təbiətin oyanışı ilə bağlı simvolik bir məna da daşıyır.
Füzuli kimi böyük şairlərin əsərlərində tez-tez rast gəlinən jalə, yalnız su damcılarından ibarət deyil; həm də təbiətin gözəlliyinə, çiçəklərin təravətinə, səhər sərinliyinə işarə edir. Lalələr, nərgizlər kimi gözəl çiçəklərin jalə ilə bəzənməsi, onların təravətini və gözəlliklərini daha da vurğulayır. Beləliklə, jalə sözü sadəcə bir təbiət hadisəsi deyil, həm də poetik bir təsvir vasitəsidir.
Misal olaraq verilən Füzuli beytində jalə, lalə və nərgizlərin təravətini və gözəlliyini vurğulamaq üçün istifadə olunmuşdur. Səhər tezdən çiçəklərin üzərində parıldayan jalə damlaları, onların təzəliyini və gözəlliyini daha da artırır. Bu beyt, jalənin poetik təsvir üçün necə incə və mənalı bir vasitə olduğunu göstərir.
Ümumilikdə, jalə sözü Azərbaycan ədəbiyyatında təbiətin gözəlliyini, təravətini və səhər sərinliyini ifadə etmək üçün tez-tez işlədilən poetik bir söz olaraq qalır. Onun mənası, yalnız su damcılarından ibarət deyil, həm də şairin təbiətə olan həssaslığından və poetik təxəyyülündən qaynaqlanır.