Kalliqrafiya (yun. καλλιγραφία - kalligrafia) sözü yunan dilindən mənşəli olub, " gözəl yazı " mənasını verir. Bu termin sadəcə "xəttat" sözünün sinonimi deyil, daha geniş bir məfhumu əhatə edir. Xəttatlıq isə kalliqrafiyanın praktik tətbiqidir.
Kalliqrafiya, əl ilə yazının sənətidir; hərflərin, sözlərin və cümlələrin gözəl, ahəngdar və incə bir şəkildə ifadə edilməsinə yönəlmişdir. Bu, yalnız hərflərin düzgün yazılmasını deyil, həm də onların bədii tərtibatını, harmoniyasını, ritmini, balansını və ümumilikdə estetik təsirini əhatə edən incə bir sənətdir. Müxtəlif xətlərin, alətlərin və materialların (qələm, fırça, rənglər və s.) istifadəsi kalliqrafiyanın müxtəlif üslub və texnikalarının yaranmasına səbəb olur.
Tarix boyu kalliqrafiya müxtəlif mədəniyyətlərdə, dinlərdə və sənət formalarında önəmli rol oynamışdır. Qurani-Kərimin nüsxələri, antik dövrlərin əlyazmaları, orta əsrlər miniatürləri, şəxsi məktublar və rəsmi sənədlər kalliqrafiyanın zənginliyini və əhəmiyyətini göstərir. Hər bir mədəniyyət özünəməxsus kalliqrafiya üslublarını və ənənələrini formalaşdırmışdır. Misal üçün, ərəb kalliqrafiyası özünün əzəmətli və bədii ifadəsi ilə seçilir, çin kalliqrafiyası isə fırçanın incə hərəkətlərini və rənglərin harmoniyasını əks etdirir.
Müasir dövrdə də kalliqrafiya öz aktuallığını qoruyub saxlayır. Dizaynda, reklamda, kitab bəzəyində, kartpostal və dəvətnamələrdə geniş tətbiq olunur. Eyni zamanda, kalliqrafiya bir çoxları üçün meditativ bir fəaliyyətə çevrilir, yaradıcılığın və özünütəsdiqinin bir vasitəsidir.