Karbonlu sifəti, bir maddənin tərkibində karbon elementinin (C) mövcudluğunu bildirir. Bu, sadəcə karbonun varlığını deyil, onun maddənin strukturunda və xüsusiyyətlərində oynadığı rolu da əks etdirir. Karbonun miqdarı və maddədəki kimyəvi bağlanma növü karbonlu birləşmənin xassələrini müəyyənləşdirir.
Karbon, dövri sistemin IV qrupunda yer alan və üzvi kimyanın əsasını təşkil edən çox mühüm bir elementdir. Onun unikal xüsusiyyəti müxtəlif atomlarla çoxlu sayda kovalent rabitə yaratmaq qabiliyyətidir. Bu da karbon atomlarının uzun zəncirlər, halqalar və çox mürəkkəb üçölçülü strukturlar əmələ gətirməsinə imkan verir. Bu səbəbdən, karbonlu birləşmələr canlı orqanizmlərin əsasını təşkil edir və milyonlarla fərqli üzvi molekulun əsasını təşkil edir.
Karbonlu maddələr geniş bir spektur əhatə edir: sadə karbonlu birləşmələrdən, məsələn, karbondioksid (CO₂) və metandan (CH₄) tutmuş, mürəkkəb üzvi molekullara, məsələn, zülallar, karbohidratlar, yağlar və nuklein turşularına qədər. Həmçinin, karbonlu materiallar sənayedə geniş istifadə olunur: polad, almaz, qrafit, aktivləşdirilmiş karbon və s. Bu materialların xassələri karbonun miqdarından və onun digər elementlərlə birləşmə formasından asılıdır.
Beləliklə, "karbonlu" termini sadəcə karbonun varlığını deyil, həm də bu elementin maddənin kimyəvi tərkibi, quruluşu və xassələrinə olan təsirini ifadə edir. Bu, kimyəvi elmin əsas anlayışlarından biridir və çox geniş bir kontekstdə istifadə olunur.