Ke (К): Azərbaycan əlifbasının səkkizinci hərfi və eyni zamanda bu hərflə təmsil olunan samitin adıdır. "Ke" sözü, "K" hərfinin sadəcə adlandırılması deyil, fonetik sistemimizdəki bir səsin təsvirini ehtiva edir. Bu səs, dilin yumşaq damağa toxunması ilə əmələ gəlir və sürtünməsiz patlayıcı bir samitdir.
Fonetika baxımından, "K" səsi /k/ kimi transkripsiya olunur və /p/, /t/, /b/, /d/, /ɡ/ kimi digər patlayıcı samitlər ilə qohumdur. Bunların hamısı dilin müxtəlif nöqtələrindəki maneələrin qəfil açılması ilə əmələ gəlir. Ancaq "K" səsini digərlərindən fərqləndirən, səsin əmələ gəlməsi üçün dilin yumşaq damağa toxunmasıdır.
Dilçilikdə, "Ke"nin tələffüzü, ətrafındakı saitlərə və sözün mövqeyinə görə müəyyən dəyişikliklərə məruz qala bilər. Məsələn, bəzi dialektlərdə və ya sürətli nitqdə "K" səsi bir qədər yumşala bilər və ya hətta "Q" səsinə oxşayaraq əmələ gəlir. Bu, fonetik dəyişkənlik adlanır və nitqin təbii bir hissəsidir.
Maraqlı bir məqam kimi, "K" hərfinin tarixi kökləri qədim yunan əlifbasına qədər uzanır. Müasir Azərbaycan əlifbasında istifadə olunan "K" hərfi, qrafik olaraq latın əlifbasından götürülmüşdür. Bununla yanaşı, "K" bir çox digər əlifbalarda da özünə yer tapmış və müxtəlif dillərdə eyni səsi ifadə etməkdə davam etmişdir.