Kəhrimə sözü "kəhrimək" fellərinin törəməsidir. Əsas mənası, kəhər rəngində, yəni tünd qırmızımtıl qəhvəyi rəngdə olan şey deməkdir. Bu rəng, quru otların, torpağın, bəzi heyvanların tükü və ya dərisinin rənginə bənzəyir. Beləliklə, kəhrimə sadəcə bir rəng adı deyil, həm də bu rəngi özündə əks etdirən əşyalara, məsələn, kəhər rəngli at, kəhər rəngli palto və s. aid edilə bilər.
Ancaq kəhrimə sözünün mənası bu qədər sadə ilə məhdudlaşmır. Ədəbiyyatda, xüsusilə də təsviri əsərlərdə, kəhrimə sözü daha çox poetik, emosional yüklü bir məna daşıyır. Bu mənada kəhrimə, quru, sərt, sönük, hətta bir qədər də melanxolik bir atmosfer yaradır. Mәsələn, kəhər rəngli bir quru çöl mənzərəsi və ya kəhər rəngli qədim bir divar təsvir edilərkən, kəhrimə sözü bu atmosferi daha da gücləndirir və oxucunun duyğularına təsir edir.
Linguistik baxımdan, "kəhrimə" sözünün leksik mənası ilə yanaşı, kontekstə görə fərqli assosiativ mənalar da daşıya bilər. Məsələn, kəhrimə rəngi qədimlik, köhnəlmişlik, tərk edilmişlik hissi ilə assosiasiya oluna bilər. Bu, sözün mənalarının genişliyini və zənginliyini göstərir.
Yekun olaraq, kəhrimə sözü, sadəcə bir rəng adı olmaqdan kənara çıxaraq, ədəbiyyatda və gündəlik danışığımzda müxtəlif mənalarda və kontekstlərdə istifadə oluna bilən zəngin və çoxcəhətli bir leksik vahiddir.