Kəllə (fars. كله) sözü Azərbaycan dilində əsasən baş mənasında işlənir. Lakin bu sadə tərif, kəllənin əsl mahiyyətini və mədəni kontekstini tam əks etdirmir.
Anatomik baxımdan kəllə, beyin, gözlər, qulaqlar və burun kimi həyati əhəmiyyətli orqanları qoruyan sümük quruluşudur. İnsan bədəninin ən həssas və vacib hissələrindən birinin qoruyucusu olan kəllə, həm də insanın fərdiyyətini, şüurunu və varlığının simvoludur. Ona vurulan zərbə yalnız fiziki deyil, həm də simvolik mənada ağır nəticələrə səbəb olur.
Mədəniyyətlərdə kəllənin simvolik mənası müxtəlifdir. Bəzi mədəniyyətlərdə ölüm, qorxu və pis ruhlarla əlaqələndirilirsə, digərlərində isə müdriklik, güc və həyatın davamlılığı ilə əlaqələndirilir. Misal üçün, bəzi qədim mədəniyyətlərdə kəllənin bəzək əşyası kimi istifadəsi geniş yayılmışdı.
Ədəbiyyatda kəllə sözü tez-tez metaforik mənada işlənir. "Kəlləsindən vurmaq" ifadəsi yalnız fiziki zərbəni deyil, həm də düşüncə qabiliyyətinin zəiflədilməsini, məğlubiyyəti, hətta ölümcül zərbəni ifadə edə bilər. Nəzərə alsaq ki, kəllə beyni qoruyur, bu ifadə beyinin zədələnməsini də simvolizə edir.
Beləliklə, "kəllə" sözü sadəcə "baş" mənasından daha geniş bir məna daşıyır. O, həm anatomik bir quruluş, həm də güclü simvolik yük daşıyan bir anlayışdır. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir, anlamsal çalarları zəngindir.