Kəpəklilik, əsasən buğda və digər dənli bitkilərin unundan hazırlanan məhsulların tərkibində kəpəyin miqdarını və onun keyfiyyətini ifadə edən bir termindir. Sadəcə "kəpəyi olma" deyə tərif etmək yetərsiz qalır, çünki kəpəklilik həm miqdar, həm də kəpəyin növü və onun unla necə qarışdığı ilə bağlıdır.
Unun kəpəklilik dərəcəsi, əslində, unun tərkibindəki tam dənənin qorunub saxlanılması dərəcəsini göstərir. Tam dənəli un daha çox kəpək və endosperm (un hissəsi) ehtiva edir və bu səbəbdən daha çox lif, mineral və vitaminlərlə zəngindir. Kəpəkli un daha qəhvəyi rəngdə olur və daha sərt bir toxuma malikdir. Əksinə, ağ un minimum miqdarda kəpək ehtiva edir, daha hamar və yumşaq bir toxuma sahibdir, amma qida dəyəri baxımından daha kasıbdır.
Kəpəkliliyin dərəcəsi müxtəlif amillərdən, o cümlədən unun üyüdülmə üsulundan, istifadə olunan buğdanın növündən və təmizlənmə prosesindən asılıdır. Yüksək kəpəkli un sağlamlıq üçün daha faydalıdır, çünki lifli qidalar bağırsaq sağlamlığını yaxşılaşdırır, xolesterolu aşağı salır və qan şəkərinin tənzimlənməsinə kömək edir. Lakin, həddindən artıq kəpək bəzi insanlarda həzm problemlərinə səbəb ola bilər.
Beləliklə, "kəpəklilik" anlayışı sadəcə kəpəyin olub-olmamasını deyil, unun qida dəyərini, toxumasını, rəngini və hətta həzm prosesinə təsirini müəyyən edən vacib bir xarakteristikadır. Bu, unun keyfiyyətini qiymətləndirmək üçün əhəmiyyətli bir meyardır və sağlam qidalanma üçün düzgün un seçiminə təsir göstərir.