Kərdi (kərdilər) sözü Azərbaycan dilində əsasən torpaqda, xüsusilə də bağ və bostanlarda, bitkilərin əkilməsi üçün hazırlanmış kiçik, dar və uzunsov çuxur və ya yarıq deməkdir. Lüğətdəki "lək" ifadəsi isə burada "yer", "sahə" mənasında işlənib. Yəni, kərdi müəyyən bir sahəni əhatə edən, bitki əkilməsi üçün nəzərdə tutulmuş kiçik bir torpaq parçasıdır.
Misallarda göstərildiyi kimi, "iki kərdi soğan əkmək" ifadəsi iki belə kiçik sahəyə soğan əkilməsini bildirir. "Kərdiləri sulamaq" isə bu kərdi sahələrinin suvarılmasını ifadə edir. Bu ifadələr kərdinin əkinçiliklə sıx bağlı olduğunu göstərir. Kərdinin ölçüsü və forması əkilən bitkinin növündən və torpağın xüsusiyyətindən asılı olaraq dəyişə bilər.
Şeir parçasındakı "Tank şumlayan həyətlərin kərdisində; Öz yemini; Külə dönmüş pərdisində; Yuvasını itiribdir" misrasında isə "kərdi" daha geniş, metaforik mənada işlənmişdir. Burada "kərdi" artıq sadəcə bir əkin sahəsi deyil, həmçinin bir məkandır, bir yaşayış yeridir; tankların şumladığı torpağın (həyətin) bir hissəsi, bir parçasıdır. Bu misrada kərdinin kiçik və qorunmağa ehtiyacı olan bir yer kimi təsviri ön plana çıxır. Yuvasını itirmiş varlığın bu "kərdi"də məskunlaşması, bu məkanın sığınacaq, sığınaq kimi xüsusiyyətinə işarədir. Beləliklə, şeir kontekstində "kərdi"nin mənası daha çox "qalıq", "qırıntı", "yox olmaq təhlükəsi altında olan bir sahə" kimi yozula bilər.
Nəticə etibarilə, "kərdi" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Əkinçilikdə konkret bir məna daşıyarkən, ədəbiyyatda daha geniş, metaforik mənalar kəsb edə bilər.