Kibr (ər. كِبْر) – özünü hər kəsdən üstün tutma, başqalarına yüksəkdən baxma, özünə həddindən artıq qiymət vermə hissi və davranışıdır. Sadəcə lovğalıq və ya məğrurluqdan daha çox, kibr daha dərin köklərə malik, mənəvi bir xəstəlik kimi də qəbul edilə bilər. Bu, insanın daxili bir narahatlıq və qorxu hissindən qaynaqlana bilər ki, özünü bu şəkildə gizlətməyə çalışır.
Kibrli insan ətrafındakıları bəyənməyə, onların nailiyyətlərini kiçiltməyə, özünü isə həddən artıq tərifləməyə meyllidir. O, başqalarının fikirlərini və hisslərini saymır, özünü hər şeydən üstün tutur. Bu davranış tərzi, ətrafındakılarla münasibətlərinə ciddi ziyan vurur, tənha qalmasına səbəb olur və həyatındakı münasibətləri zədələyir.
Kibr, dini və fəlsəfi baxımdan da əhəmiyyətli bir mövzudur. Bir çox dinlər kibri günah sayır və insanı təvazökarlığa, başqalarına hörmətə çağırır. Fəlsəfədə isə kibr, insanın özünü obyektiv qiymətləndirməməsi, həqiqətə qarşı korluq kimi şərh olunur. Özünü gerçəkdən daha üstün görmək, həqiqi güc və qabiliyyətinin obyektiv dəyərləndirilməsinə mane olur.
Kibr, lovğalanma (öz nailiyyətlərini şişirtmə), qürurlanma (özünə həddən artıq hörmət etmə) və təşəxxüs (özünü başqalarından üstün tutma) kimi anlayışlarla əlaqəli olsa da, onlardan daha geniş və mürəkkəb bir məna daşıyır. Çünki kibr sadəcə bir davranış deyil, həm də daxili bir vəziyyət, insanın özünə və ətrafına olan münasibətinin əksidir.