Kibrli sifəti, əsasən lovğalıq və təkəbbür hisslərini ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "lovğa" və "təşəxxüslü" kimi tərcümə olunsa da, kibr daha çox daxili bir hiss, özünə həddən artıq güvən və başqalarını aşağılama hissi ilə bağlıdır. Kibrli insan özünü başqalarından üstün görür, onların fikirlərini və hisslərini öneməz, özünü hər şeydən üstün qoyur.
Kibr, sadə lovğalıqdan fərqli olaraq, daha dərin psixoloji köklərə malikdir. Bu, özünə olan şəxsi inamın aşırı və sağlam olmayan bir formasıdır. Kibrli insanın davranışları təkcə özünü yüksək qiymətləndirməklə deyil, eyni zamanda başqalarını alçaltmaq və onlara hörmətsizlik etməklə də özünü göstərir. Bu, təkəbbürlü, soyuqqanlı və hətta təhqiredici davranışlara səbəb ola bilər.
Ədəbiyyatda kibrli obrazlar tez-tez qarşılaşdığımız tiplərdir. Onlar öz qüdrətlərinə, var-dövlətlərinə və ya başqa üstünlüklərinə güvənərək başqalarını əzirlər. Ancaq bu qürur və lovğalıq sonunda onların məğlubiyyətinə və tənhayılığına səbəb olur. Məsələn, verilən misalda ("Zabit nəzərini Şirəlinin dodaqlarından ayırıb kibrli bir hal aldı.") zabit kibrli bir hal alaraq Şirəlinə hörmətsizlik edir, onu özündən aşağı səviyyədə görür.
Beləliklə, kibrli sözünün mənasını anlamaq üçün yalnız "lovğa" və "təşəxxüslü" tərifini vermək yetərli deyil. Onun dərin psixoloji aspektləri, sosial təzahürləri və nəticələri də nəzərə alınmalıdır. Kibrli olmaq insanın həyatına mənfi təsir göstərən bir xüsusiyyətdir, çünki o, insanlar arasındakı sağlam münasibətləri poza bilər və tənhayılığa səbəb ola bilər.