Kibrit (ərəbcədən) – od almaq üçün istifadə olunan, ucunda sürtülmə ilə alovlanan xüsusi kimyəvi maddə ilə örtülmüş nazik bir çubuqdur. Kibritin əsas komponentləri fosfor, kalium xlorat və digər yanıcı maddələrdir. Bu maddələr xüsusi bir qarışıq şəklində kibritin ucunu örtür və sürtülmə zamanı sürətli oksidləşmə reaksiyası nəticəsində alovlanaraq yanma prosesini başlayır.
Kibritin ixtirası insan həyatında əhəmiyyətli bir inqilab yaratdı. Ondan əvvəl od əldə etmək üçün olduqca çətin və zəhmət tələb edən üsullardan istifadə edilirdi. Kibritin sadəliyi və rahatlığı insanların həyatını xeyli asanlaşdırdı, günlük həyatda, sənayedə və elmdə geniş istifadəsinə səbəb oldu. Müxtəlif növ kibritlər mövcuddur: klassik sürtülən kibritlər, su keçirməyən kibritlər, fırtına kibritləri və s. Hər bir növün özünəməxsus xüsusiyyətləri və tətbiq sahələri vardır.
Maraqlı fakt kimi qeyd edək ki, kibritin ixtirası uzun və çətin bir proses olmuşdur. Bir çox alim və ixtiraçı bu sahədə çalışmış, müxtəlif təcrübələr aparmışdır. Müasir kibritin prototipləri 19-cu əsrin əvvəllərində meydana gəlmiş, lakin yalnız 1826-cı ildə John Walker tərəfindən hazırlanmış sürtülən kibrit geniş yayılmağa başlamışdır. Sonrakı illərdə kibrit istehsalı texnologiyası təkmilləşdirilmiş, daha təhlükəsiz və effektiv kibritlər istehsal edilmişdir.
Kibrit sadə görünüşünə baxmayaraq, elmi-texniki tərəqqinin parlaq nümunələrindən biridir. Onun ixtirası insanlığın həyatını dəyişdirən kiçik, lakin əhəmiyyətli bir ixtiradır. Hazırda istifadəsi azalsa da, kibrit hələ də bir çox yerlərdə əvəzolunmaz vasitə kimi qalır.