Kisədibi: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan "kisədibi" sözü, işlənmiş bir şeydən sonra qalan, çox az miqdarda artıq qalmış hissəni ifadə edir. Yəni, bir kisənin dibini təşkil edən, əsas hissənin istifadəsindən sonra qalan, demək olar ki, görünməz qədər az miqdarda qalan hissəyə deyilir. Bu mənada, "kisədibi" sözü təkcə fiziki maddələrə aid deyil, həm də məcazi mənada, bir işin yekunlaşmasından sonra qalan çox az miqdarda qalıq işə də aid edilə bilər. Məsələn, bir layihənin yekunlaşmasından sonra həll olunmamış cüz'i məsələlər "kisədibi işlər" adlandırıla bilər.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "kisə" sözünün "çanta", "torba" mənasını daşıdığını görərik. "Dibi" isə hər hansı bir qabın ən aşağı hissəsini ifadə edir. Beləliklə, "kisədibi" sözü bir çantanın, ya da hər hansı bir qabın dibində çox az miqdarda qalmış şeyin təsvirini verir. Bu səbəbdən "kisədibi un", "kisədibi düyü" kimi ifadələr işlədilir və bu ifadələr çox az miqdarda qalmış una və ya düyüyə işarə edir.
Maraqlı bir məqam odur ki, "kisədibi" sözü yalnız miqdarın azlığını deyil, həm də bu azlığın "əhəmiyyətsizliyi" və ya "qalıq" olduğunu vurğulayır. Yəni, əsas hissə istifadə edildikdən sonra qalan bu az hissə artıq bir işə yaramır, ya da öz əhəmiyyətini itirir. Bu mənada, söz bir növ "qalıq", "artıq" mənalarını da özündə birləşdirir.
Nəticə olaraq, "kisədibi" sözü sadə görünüşünə baxmayaraq, mədəniyyətimizin zənginliyini və dil-ifadə imkanlarının genişliyini əks etdirən maraqlı bir leksik vahiddir. Həm dəqiq, həm də məcazi mənalarda istifadə oluna bilən bu söz, həm azlığı, həm də əhəmiyyətsizliyi eyni zamanda ifadə edir.