Koğuş sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış olub, əsasən böyük ağacların gövdəsində təbii yolla əmələ gəlmiş boşluqları ifadə edir. Bu boşluqlar, ağacın yaşlanması, xəstəliklər, gövdənin zədələnməsi və ya parazitlərin təsiri nəticəsində yaranır. Koğuşun ölçüləri və forması müxtəlif ola bilər – kiçik, dərin olmayan çuxurlardan tutmuş, insanın içərisində rahat yerləşə biləcəyi qədər geniş və hündür boşluqlara qədər.
Koğuşlar təkcə ağacın gövdəsində deyil, həm də budaqlarında, kök hissəsində də əmələ gələ bilər. Onlar təbiətin özünəməxsus bir hadisəsidir və ağacın yaşam dövrünün bir hissəsini təmsil edir. Koğuşun əmələ gəlməsi prosesi uzun müddət davam edir və ağacın daxili quruluşunun dəyişməsi ilə müşayiət olunur. Bəzən koğuşun içərisində ağacın özünün ifraz etdiyi qatran və ya digər maddələr toplanır.
Ədəbiyyatda və xalq yaradıcılığında koğuş tez-tez sığınacaq, gizli yer, sərnişin məkanı kimi təsvir olunur. Misal üçün, verilən nümunədəki kimi, koğuş təhlükədən qaçan və ya yalnız qalmaq istəyən bir şəxs üçün müvəqqəti məskən ola bilər. Bu mənada, koğuş təbiətin insanlara təqdim etdiyi qeyri-adi bir sığınacaqdır, həm də tərk edilmişlik, tənhalıq və ya sığınacaq axtarışının simvolu kimi qəbul edilə bilər.
Maraqlı bir məqam da odur ki, koğuşlar bəzi heyvanlar üçün də məskən rolunu oynayır. Sığınacaq axtaran quşlar, dələlər, və digər kiçik heyvanlar koğuşlarda rahat yaşayır və yuva qururlar. Beləliklə, koğuşlar təkcə ağacların deyil, həm də meşənin biomüxtəlifliyinin bir hissəsini təşkil edir.