Kor-kobud sifəti, əsasən danışıq dilində işlənərək, bir şeyin və ya birinin qaba, yaraşıqsız, incəlikdən uzaq, dəqiqlik və zəriflikdən məhrum olduğunu bildirir. Sadəcə "kobud" sözündən fərqli olaraq, "kor-kobud" ifadəsi daha güclü bir vurğuya malikdir və bəzən həddindən artıq qaba və səliqəsizliyi ifadə edir.
Bu söz, əşyaların görünüşünə, davranışlara, hətta insanın xarakterinə də aid edilə bilər. Məsələn, kor-kobud bir ev, kobud işlənmə və ya səliqəsiz görünüşü olan bir ev demək ola bilər. Kor-kobud bir davranış, tərbiyəsizlik və ya qeyri-adekvat rəftar mənasını verir. Hətta kor-kobud bir rəsm daha çox ifadəliliyi və duyğuları önə çəkmək üçün texnikanın bilərəkdən sadələşdirilməsini bildirə bilər.
Verilən nümunədəki ("bir az kor-kobuddu, amma elə ürəyəyatan oğlandı") istifadə, şəxsin xarici görünüşünün və ya davranışının qeyri-mükəmməl, qaba olduğunu, amma ürəyinin gözəl və cəlbedici olduğunu göstərir. Bu, fiziki cəhətlərin daxili keyfiyyətlərin önəmini kölgədə qoymadığını vurğulayır. Yəni, xarici görünüşün natamamlığı daxili gözəllik qarşısında əhəmiyyətsiz qalır.
Qısacası, "kor-kobud" sözü, "kobud" sözünün daha gücləndirilmiş və vurğulanmış formasıdır və kontekstdən asılı olaraq, həm mənfi, həm də müsbət bir konotasiyaya sahib ola bilər. Mənfi konotasiyada qaba və yaraşıqsızlığı, müsbət konotasiyada isə sözün sadəliyi, doğruluğu və səmimiyyətini ifadə edə bilər.