Körpəcik: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "körpə" sözünün kiçildilmiş, şirinlik və incəliyi daha da önə çıxaran formasıdır. "Körpə" sözü özündə balaca, hələ yeni doğulmuş, himayəyə, qayğıya ehtiyacı olan uşağı ifadə edərkən, "körpəcik" bu mənanı daha da gücləndirir, həmin balaca varlığın kövrəkliyini, zərifliyini, qayğıya daha çox ehtiyacını vurğulayır. Sanki sözün özü də balaca uşağın incə səsi kimi titrəyir, onu əhatə edən sevgi və məhəbbəti ifadə edir.
Lüğətlərdəki sadə izahdan fərqli olaraq, "körpəcik" sözü yalnız bir uşağın fiziki xüsusiyyətini deyil, həm də onun emosional halını, müdafiəsizliyini, dünyaya yeni gəlmiş, hər şeyə qarşı həssaslığını əks etdirir. Səməd Vurğun misalında olduğu kimi, "körpəciyin" ağlaması, onun yalnız fiziki bir ehtiyacının deyil, həm də daxili bir narahatlığının, bir intizardan doğan əzabının ifadəsidir. Beləliklə, "körpəcik" sadəcə bir uşaq demək deyil, həmin uşağın qayğıya, sevgüyə, anlayışa olan zərif, toxunulmaz ehtiyacını simvolizə edir.
Bu sözün fonetik quruluşu belə, kiçikliyi və şirinliyi ifadə edir. "Körpə" sözünün sonunda "cik" şəkilçisinin əlavə olunması, sözə incə bir melodiya, bir şirinlik qatır. Bu da "körpəcik" sözünün əslində yalnız bir söz olmadığını, həm də bir şəfqət, məhəbbət və himayə duyğusunun ifadəsini göstərir.