Küdurət (ər.) – Kin, ədavət, nifrət hissi deməkdir. Lakin sadəcə "kin" sözünün sinonimi kimi qəbul etmək, küdurətin zəngin mənasını tam əks etdirmir. Küdurət, ürəkdə gizli qalan, bəzən uzun müddət davam edən, dərin və qatı bir düşmənçilik hissidir. Bu, adi bir narazılıqdan və ya qısa müddətli qıcıqlanmadan daha çox, qəlbə dərin kök salmış, bəzən fərdin həyatına təsir edən bir hissiyyatdır. Küdurət, sadəcə qarşı tərəfə zərər vermək istəyi ilə deyil, həm də bu hissin özünün yaratdığı əzabla səciyyələnir. Sanki ürəkdə yaşayan, insanı yeyən bir zəhər kimi təsvir edilə bilər.
Misallar göstərir ki, küdurət passiv formada da özünü göstərə bilər – ürəkdə gizli qalan, açıq şəkildə ifadə olunmayan bir kin. Nəriman Nərimanovun “Mənim ürəyimdə bir kin, küdurət yoxdur” sözləri bu passiv tərəfi əks etdirir. Lakin həm də aktiv şəkildə özünü göstərə bilər: qisas almaq istəyi, qarşı tərəfə zərər vurmaq üçün hərəkətə keçmək kimi. Xədicəyə qarşı bəslənilən küdurətin unutulması isə, bu hissin aradan qaldırılmasının, ürəkdəki zəhərin təmizlənməsinin simvoludur.
Ədəbiyyatda küdurət, personajların daxili mübarizəsini, onların psixoloji durumunu göstərmək üçün tez-tez istifadə olunan bir vasitədir. Küdurət, müəllifin əsərinə dərinlik və dramatizm gətirir, oxucuya personajın iç dünyasına daha yaxından nəzər salmağa imkan yaradır. Bu sözün kökləri dərin tarixə gedib çıxır və qədim ədəbiyyatda da öz əksini tapmışdır.