Külü sifəti, əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, rəngi ilə bağlı, ikincisi isə daha metaforik mənaları əhatə edir.
Rəng mənası: "Külü" əsasən bozumtul-ağ, tozlu və ya solğun bir rəngi təsvir edir. Bu rəng, odun külünün rənginə bənzədiyindən belə adlandırılmışdır. "Külü torpaq" ifadəsi, quru, tozlu və açıq rəngli bir torpağı canlandırır. Rəngin dəqiq tonu, işıqlandırmaya və digər amillərə görə dəyişə bilsə də, ümumi olaraq açıq boz, ağarmış boz və ya tozlu boz kimi təsəvvür edilə bilər. "Külü parça" ifadəsi də eyni rəng xüsusiyyətini bildirir - solğun, açıq rəngli bir parça.
Metaforik mənalar: Rəng mənasından irəli gələrək, "kül" sözü bəzi hallarda solğunluq, zəiflik və ya cansızlıq mənasını da daşıya bilər. Məsələn, "kül rəngli üzü" ifadəsi, xəstəlikdən və ya yorğunluqdan solğun düşmüş bir üzü təsvir edə bilər. Bu mənada "kül" sözü daha çox emosional və ya təsviri bir funksiya yerinə yetirir.
Dil tarixi baxımından: "Külü" sözünün etimologiyası külün rəngindən irəli gəlir. Əcdadlarımızın gündəlik həyatında odun külü çox rast gələn bir şey idi və onun rəngi bu sözün yaranmasına səbəb olmuşdur. Bu, sözün mənasının sadə və aydın bir şəkildə təsvirini verməkdə kömək edir.