Küp sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış, qədim köklərə malik bir sözdür. İzahlı lüğətlərdə əsasən “kürədə bişmiş sarı palçıqdan, gildən qayrılan iri saxsı qab” kimi tərif olunsa da, mənası bu tərifdən daha geniş və rəngarəngdir.
Küp, əsasən su, sirkə, yağ və ya digər mayeləri saxlamaq üçün istifadə olunan, iri həcmli bir saxsı qabdır. Onun formasının kürəyə yaxın olması, məhz bu qabların möhkəmliyini və içəridəki mayenin uzun müddət təzə qalmasını təmin edir. Köpərin səthinin hamarlığı və bişirilmə texnologiyası, mayenin sızmasının qarşısını alır. Klassik küp təsəvvürü, geniş açılışlı, qalın divarlı, sarımtıl-qonur rəngdə bir qabdır, lakin küplərin ölçüləri, formaları və rəngləri coğrafiyaya və zaman keçməsinə bağlı olaraq dəyişkənlik göstərə bilər.
Küp sadəcə bir əşya deyil, həm də Azərbaycan mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsidir. Xalq ədəbiyyatında, atalar sözlərində, nağıllarda küp tez-tez simvolik məna daşıyır. Məsələn, "dolu küp" sərvət və bolluğu, "boş küp" isə yoxsulluğu simvolizə edə bilər. Həmçinin, küpün ölçüsü və formasının da müəyyən mənaları vardır; böyük bir küp, ailənin genişliyini, kiçik bir küp isə tək yaşayan bir insanı simvolizə edə bilər.
Müasir dövrdə küp daha çox dekorativ əşya kimi istifadə olunur, lakin özünün tarixi əhəmiyyətini və mədəniyyətimizdəki yerini qoruyub saxlayır. Küpün "su küpü" və ya "bir küp sirkə" kimi ifadələrdə istifadəsi isə onun həcm ölçüsü vahidi kimi də rol oynadığını göstərir. Beləliklə, küp sadəcə bir qab deyil, tarixin, mədəniyyətin və həyatın özü ilə bağlı bir simvoldur.