Küskün-küskün zərfi, əsasən poetik üslubda işlənərək, kədərli, narazı, incik bir halın təsvirində istifadə olunur. Sadəcə "küsmüş" olmaqdan daha çox, iç dünyada gizli bir acı və inciklik hissini ifadə edir. "Küskün-küskün" sözü, sözün təkrarı vasitəsilə bu hissin intensivliyini, dərinliyini və davamlılığını vurğulayır. Bir mənada, səssiz bir etiraz, üzə vurulmayan bir narazılıq ifadə edir.
Misal olaraq, "Ay baxar küskün-küskün..." ifadəsi, ayın həm təbiətin, həm də insanın küskün, incik halını əks etdirən metaforik bir təsvirdir. Ayın görünüşünün soyuq və uzaq olması, şairin ya da əsərin qəhrəmanının daxili vəziyyətinin aynası kimi təqdim olunur. Bu zərf, sadəcə bir hissin ifadəsi deyil, eyni zamanda əhval-ruhiyyənin, atmosferin dəqiq şəkildə canlandırılmasına xidmət edir.
“Küskün-küskün” sözünün təsiri, sözün təkrarı və poetik təşbehlərdə istifadəsi sayəsində daha da güclənir. Sözün yaratdığı ritm və musiqi səsi, oxucunun əsərin emosional tərəfini daha dərin anlamasına kömək edir. Beləliklə, “küskün-küskün” sözü sadəcə bir zərf olmaqdan çox, ədəbi ifadə vasitələrindən birinə çevrilir.
Ümumiyyətlə, "küskün-küskün" sözü, dərin emosional səviyyədə işlənir və yazının poetik gücünü artırmaqda əhəmiyyətli rol oynayır. Bu sözün tətbiqi və təsiri, yazıda istifadə olunan digər poetik vasitələrlə birlikdə nəzərə alınmalıdır.