Küsmək, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında xüsusi yer tutan bir sözdür. Sadəcə "incimək"dən daha çox məna kəsb edir, insanlararası münasibətlərdəki incimənin, narazılığın və əlaqələrin pozulmasının incə nüanslarını əks etdirir. Bir sözlə, küsmək, hər hansı bir səbəbə görə, adətən yaxın birindən incimək, onunla ünsiyyəti kəsmək, danışmamaq və ya onu dinləməmək deməkdir. Bu, sadəcə bir müvəqqəti incimə deyil, bir növ etiraz, kədər və narazılığın ifadəsidir.
Küsməyin dərəcəsi müxtəlif ola bilər – yüngül bir incimədən tutmuş, ciddi bir qırğınlığa qədər. Küsmək, qarşı tərəfdən diqqət, bağışlanma və ya düzəliş gözləməyin bir ifadəsidir. Bu, sözsüz ki, qarşı tərəfin davranışından, sözündən və ya hərəkətindən doğan bir reaksiyadır. Küsmək, müəyyən mənada, münasibətlərdə bir növ "passiv-aqressiv" davranış kimi də qiymətləndirilə bilər. Çünki, açıq münaqişədən yayınaraq, narazılığı əlaqənin dayandırılması ilə bildirir.
Küsməyin psixoloji aspektləri də maraqlıdır. Küsmək, insanın özünü qorumaq mexanizminin bir hissəsi ola bilər. İnciklik hissini gizlətməklə, özünü daha qorunmuş hiss edir. Ancaq həddindən artıq və uzun sürən küsmə, münasibətlərə ciddi ziyan vura bilər, hətta onları tamamilə pozmağa səbəb ola bilər. Ona görə də, küsmənin sağlam bir həll yolu tapılması vacibdir – açıq ünsiyyət, söhbət, bağışlama və qarşılıqlı anlayış. Küsmənin arxasında gizlənən səbəbi müəyyənləşdirmək və onu həll etmək, sağlam münasibətlərin qorunması üçün çox vacibdir.
Beləliklə, küsmək sözünün sadə bir mənadan daha çox dərinlikli bir məna daşıdığını görürük. Bu, insan duyğularının, münasibətlərin və ünsiyyət mexanizmlərinin mürəkkəb bir təzahürüdür. Sağlam bir ünsiyyət üçün küsmənin səbəblərini başa düşmək və onlarla məhsuldar şəkildə mübarizə aparmaq vacibdir.