Qafiyəli (sif.): Qafiyəsi olan. Bu sadə tərif, qafiyənin şeir və ədəbiyyatdakı əhəmiyyətini tam əks etdirmir. Qafiyə, sözlərin səs uyğunluğuna əsaslanan bir bədii vasitə olub, şeirin ahəngini, ritmini və estetik təsirini artırır. Qafiyəli şeirlər dinləyicidə və oxuyucuda müəyyən bir musiqililik və ritmik təsir yaradır, mətni daha yaddaqalan və xoş səsləndirir.
Qafiyənin təkcə səs uyğunluğu ilə məhdudlaşmadığını da qeyd etmək lazımdır. Əslində, yaxşı bir qafiyə, səs uyğunluğundan əlavə, məna uyğunluğunu da özündə ehtiva edir və ya ən azından mənanın ümumi bir axınını qoruyur. Sözlərin mənalarının bir-birinə uyğunluğu şeirin mənasını daha dərin və əhatəli edir. Zəif qafiyələr isə şeirin təsirini azaldır, hətta mənasını qarışdıra bilər.
Misallarımızda gördüyümüz kimi ("Qafiyəli beyt. Qafiyəli şeir."), qafiyə şeirin əsas struktur elementlərindən biridir. Ancaq bununla yanaşı, qafiyənin təkcə şeirə deyil, digər ədəbi janrlara, məsələn, nəğmələrə, mahnılara, hətta nəsr əsərlərində bəzi hallarda ritmik təsiri artırmaq üçün də istifadə edildiyini görmək olar. "Ünvanına tək-tək qafiyəli hərzə də yağdırdılar" ifadəsi isə qafiyənin hətta məcazlı mənada, bir növ hədəfə yönəlik təkrarlanan hərəkət kimi istifadəsinə nümunədir. Bu, qafiyənin daha geniş mədəni kontekstdə necə istifadə oluna biləcəyini göstərir.