Qamət (ər. قامت - qāmat) sözü Azərbaycan dilində əsasən "boy, boy-buxun, qədd" mənalarında işlənir. Lakin bu tərif, sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Qamət sadəcə boy uzunluğunu deyil, bədənin ümumi quruluşunu, hündürlüyünü, incəliyini, duruşunu və hətta zərifliyini, nəcibliyini əks etdirən daha geniş bir anlayışı ifadə edir. Bir insanın qaməti haqqında danışarkən, onun fiziki xüsusiyyətlərindən əlavə, daxili keyfiyyətlərini də nəzərdə tutmaq olar.
Füzuli'nin "Dər idim qamətinə sərv, vəli özgə imiş" misalında olduğu kimi, qamət həm də gözəllik, lütf və cəlbedicilik mənasını daşıyır. Sərv ağacının hündürlüyü, incəliyi və zərifliyi ilə müqayisə edilən qamət, mükəmməl gözəllik simvolu kimi təsvir olunur. "Qamətin tək heç bir qamət biçilməz" deyimi isə bir insanın eşsiz, təkrarolunmaz gözəllik və cəlbediciliyini vurğulayır. Bu deyimdə qamət sadəcə fiziki xüsusiyyət deyil, özünəməxsusluq, fərdilik mənasını da qazanır.
Beləliklə, qamət sözü sadəcə fiziki boy deyil, bədənin ümumi quruluşu, duruşu, zərifliyi, həmçinin gözəllik, nəciblik, fərdilik kimi məfhumları özündə birləşdirən daha dərin və çoxcəhətli bir anlayışdır. O, şairlər tərəfindən həmişə gözəllik və kamilliyin təsviri üçün seçilmiş bir söz olmuşdur.