Sərv (fars. سرو; sarv) – İynəyarpaqlılar (Pinophyta) şöbəsinə, sərvkimilər (Cupressaceae) fəsiləsinə aid həmişəyaşıl ağac növüdür. Azərbaycan dilinə fars dilindən keçmişdir. "Sərv" sözü bir çox dillərdə məhz bu ağacı ifadə edir və etimoloji əlaqəyə malikdir.
Botaniki baxımdan sərv ağacları müxtəlif növlərə bölünür və hündürlüyü, gövdəsinin qalınlığı, yarpaqlarının forması və rəngi növə görə dəyişir. Lakin ümumi xüsusiyyətləri bunlardır: iynəvari və ya pulcuqvari yarpaqlar, konusvari meyvələr, ağacın uzunömürlülüyü və müxtəlif iqlim şəraitlərinə uyğunlaşma qabiliyyəti. Azərbaycanda əsasən cənub bölgələrində – Lənkəran, Talış və Naxçıvan ərazilərində rast gəlinir. 20-25 metr hündürlüyə çatan növləri olsa da, bəzi növləri daha hündür və ya daha alçaq ola bilər.
Sözün məcazi mənası da vardır. Sərv, gözəllik, əzəmət, qüdrət, əzəmətli və uzunömürlü bir varlığı simvolizə edərək şer və ədəbiyyat əsərlərində tez-tez istifadə olunur. Məsələn, “sərvqamət” ifadəsi “sərv kimi hündür boylu, gözəl qamətli” mənasını verir. “Sərv kimi uca boylu, əzəmətli” kimi ifadələr də məcazi mənada istifadə olunur və insanın nəcib xüsusiyyətlərini, qüdrətini, əzəmətini ifadə edir.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Bağçada hündür bir sərv ağacı vardı.
- O, sərvqamət, gözəl bir qız idi.
- Sərv kimi uca və əzəmətli dağlar səmanı dəlidirdi.
- Şair sərv ağacını gözəllik və əbədiyyətin simvolu kimi təsvir edib.