Qasib sözü ərəb mənşəli olub, köhnə Azərbaycan dilində geniş istifadə olunmuşdur. Müasir Azərbaycan dilində istifadəsi azalsa da, tarixi mətnlərdə və ədəbiyyatda rast gəlinir. Sözün əsas mənası "qəsb edən, zorla alan, ələ keçirən" deməkdir. Yəni, qasib özünə məxsus olmayan bir şeyi qanunsuz yolla, zor tətbiq etməklə ələ keçirən şəxsdir.
Qasib yalnız maddi əşyaları deyil, həm də hüquqları, vəzifələri və ya imkanları zorla ələ keçirə bilər. Məsələn, birinin mülkünü qəsb edən, torpağını zorla ələ keçirən, vəzifəsini oğurlayan və ya başqasının haqqını tapdalayan şəxs qasib adlandırıla bilər. Bu mənada qasib, zalım, haqsız, qanunsuzluq edən bir şəxsi təsvir edir.
Misal olaraq verilən cümlədə ("Zavallı müsəlmanlar bir neçə sərsəri qasiblərin əlində baziçə qalmışlar") qasiblər, güclü və amansız, ehtimal ki, soyğunçu və ya işğalçı qüvvələri təmsil edir. Onlar gücsüz müsəlmanları zorla əsir almış və onların mal-mülklərini ələ keçirmişlər. Bu mənada qasib sözü yalnız bir hərəkəti deyil, həm də həmin hərəkəti törədən şəxsin xarakterini və davranışını da ifadə edir.
Qısacası, qasib sözü, ədalətsizliyi, zorakılığı və haqsızlığı simvolizə edən güclü bir söz olub, tarixi kontekstdə dərin mənalar daşıyır.