Qeyrətsiz: Sifət. Bu söz, əxlaqi və mənəvi dəyərlərə biganə olan, namus, şərəf və ləyaqət hisslərindən məhrum olan şəxsi təsvir edir. Qeyrətsiz insan, özünün və ya yaxınlarının şərəfinə, hörmətinə, haqqına qarşı edilən təhqirlərə, ədalətsizliyə, haqsızlığa laqeyd qalır, müdafiə etmək əvəzinə susur və ya fəal müqavimət göstərmir. Bu, sadəcə olaraq cəsarətsizlik və ya qorxaqlıqdan deyil, daha çox daxili mənəvi boşluqdan, əqidə və prinsiplərin olmamasından qaynaqlanır.
Qeyrətsizliyin təzahür formaları müxtəlif ola bilər: öz ailəsinin, yaxınlarının haqlarının müdafiəsində acizlikdən tutmuş, öz milli, dini və ya mədəni dəyərlərinə qarşı edilən təhdidlər qarşısında passivliyə qədər geniş bir spektr əhatə edir. Bəzən qeyrətsizliyə, xüsusilə də qadınların haqlarının müdafiəsində, zəiflik və ya acizlik kimi baxılsa da, əslində bu, bir növ mənəvi tənəzzüldür, daxili güc və əqidənin olmamasıdır.
Ədəbiyyatda qeyrətsiz insan obrazı tez-tez mənfi qəhrəman kimi təsvir olunur. Misal olaraq, şeirdəki "Kişi qeyrətsiz olur" misrası, kişinin özünün və ya yaxınlarının haqqının müdafiəsində passivliyi, ədalətsizliyə qarşı susmasını ifadə edir. Bu, həm də sosial tənqid olaraq, cəmiyyətdə mövcud olan ədalətsizlik və haqsızlığa biganə qalan insanları tənqid edir.
Qeyrət anlayışı zaman və məkandan asılı olaraq fərqli mənalar kəsb edə bilsə də, əsas mahiyyətini qoruyub saxlayır: özünün, ailəsinin, yurdunun və millətinin şərəfini, ləyaqətini, haqqını qorumaq üçün mübarizə aparmaq, ədalətsizliyə qarşı çıxmaq qətiyyətidir. Qeyrətsiz insan isə bu cür mənəvi keyfiyyətlərdən məhrum olan, passiv və laqeyd bir mövqedə olan insandır.