Qeyri-antaqonist sözü əsasən fəlsəfədə istifadə olunan bir termindir və ərəb dilindən olan "qeyri" (deyil, olmayan) və yunan dilindən olan "antaqonist" (qarşı duran, zidd olan, rəqib) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Sadəcə "antaqonist olmayan" demək deyil, daha çox ziddiyyətin hər hansı bir münaqişəyə, açıq qarşıdurmaya, düşmənçiliyə və ya qarşılıqlı məhvedici mübarizəyə çevrilməməsini ifadə edir.
Qeyri-antaqonist münasibətlər, maraqların üst-üstə düşməsi və ya ortaq məqsədlərin olması səbəbindən ziddiyyətli görünən tərəflər arasında əməkdaşlıq və ya sülh şəraitinin mümkünlüyünü göstərir. Bu, sadəcə ziddiyyətin olmaması yox, həm də ziddiyyətin konstruktiv bir şəkildə həll olunması və ya idarə olunması deməkdir. Qeyri-antaqonist münasibətlər münaqişənin potensialının fərqinə varmaqla yanaşı, bu potensialı konstruktiv dialoq və anlaşma vasitəsilə idarə etmək və hətta faydalı nəticələr əldə etmək imkanını nəzərdə tutur.
Misal üçün, siyasi arenada iki fərqli ideoloji baxışa malik siyasi qüvvələr tam qarşıdurmada olmayaraq, müəyyən məsələlərdə ortaq məqamlar taparaq əməkdaşlıq edə bilərlər. Elmi araşdırmalarda da eyni fikir ayrılıqlarına malik alimlər bir-birinin fikirlərini tənqid edə bilərlər, lakin bu tənqid qeyri-antaqonist bir şəkildə aparılarsa, elmin inkişafına töhfə verə bilər. Beləliklə, qeyri-antaqonist yanaşma, ziddiyyətləri qarşıdurmaya deyil, inkişafa yönəltmək strategiyası kimi də qiymətləndirilə bilər.
Ümumiyyətlə, "qeyri-antaqonist" termini, mürəkkəb və çoxşaxəli münasibətlərin təhlilində ziddiyyətlərin mütləq düşmənçiliyə və münaqişəyə gətirib çıxarması fikrindən imtina etməyi və mümkün olan əməkdaşlıq və ya sülh variantlarını araşdırmağı təklif edir.