Qeyri-bədiilik, bir əsərin və ya hadisənin bədii keyfiyyətlərdən məhrum olmasını, bədii dəyər kəsb etməməsini bildirən bir termindir. Sadəcə olaraq, bədii deyil, ədəbi keyfiyyət daşımır.
Bu anlayış, bir çox fərqli sahəni əhatə edə bilər. Məsələn, bir mətnin qeyri-bədiiliyi onun dilinin sadəliyi, təsvirlərin yoxluğu, emosional təsir gücünün zəifliyi və ya ümumiyyətlə bədii üslubdan kənarda qalması ilə özünü göstərə bilər. Bir film üçün qeyri-bədiilik, həyəcan verici səhnələrin olmaması, sənətkarlıq çatışmazlığı və ya hekayənin zəif qurulması demək ola bilər. Hətta bir memarlıq əsərinin də qeyri-bədiilik xüsusiyyəti daşıması, onun estetik cəhətdən cazibədar olmaması, funksionallığa üstünlük verilməsi və ya dizaynın sıradan olması ilə əlaqələndirilə bilər.
Qeyri-bədiiliyin müəyyən edilməsi subyektiv ola bilər, çünki bədii zövqlər fərqlidir. Bir şəxs üçün qeyri-bədii olan bir əsər, başqa bir şəxs üçün maraqlı və dəyərli ola bilər. Ancaq ümumi olaraq, qeyri-bədiilik, əsərin bədii vasitələrdən, metaforalardan, simvolizmdən və digər bədii elementlərdən istifadə etməməsi və ya bunları səmərəsiz şəkildə tətbiq etməsi ilə xarakterizə olunur. Bədii əsərlərdən fərqli olaraq, qeyri-bədii əsərlər daha çox faktiki məlumat verməyə, konkret məsələləri izah etməyə yönəldilmişdir.
Qeyri-bədiiliyin həm müsbət, həm də mənfi tərəfləri var. Bəzən sadəlik və aydınlıq vacibdir və qeyri-bədii üslub bu məqsədə xidmət edir. Elmi məqalələr, texniki təlimatlar və s. kimi əsərlərdə qeyri-bədiilik, məlumatın aydın və dəqiq çatdırılması üçün zəruridir. Lakin əgər qeyri-bədiilik əsərin maraqlılığını və təsir gücünü azaldırsa, onda mənfi bir xüsusiyyət kimi qiymətləndirilə bilər.