Qəhər sözü güclü, içdən gələn bir qəzəb, hiddət, əsəb və ya kədər hisslərinin ifadəsidir. Sadəcə "qəzəb" deməkdən daha çox, qəhər daxili bir sarsıntı, nəzarətdən çıxma təhlükəsi daşıyan bir duyğudur. Bu duyğu insanın daxilində alovlanır və hərəkətə keçməyə, reaksiya verməyə itələyir.
Ə. Vəliyevin misalında olduğu kimi, uşaqların kədərli ağlaması kimi bir hadisə qarşısında Gövhər xanımın qəhər hissi keçirməsi, bu hissin yalnız qəzəbdən deyil, həm də başqasının acısından doğan dərin bir narahatlıqdan, kədərdən qaynaqlandığını göstərir. Qəhər, sadəcə bir kiminsə hərəkətinə qarşı reaksiya deyil, həm də insanın ədalət, vicdan və mərhəmət hissləri ilə bağlı bir duyğudur. Belə hallarda insan özünün acizliyindən və baş verənlərə təsir edə bilməməsindən doğan qəzəb və kədərlə mübarizə aparır.
Qəhər sözünün kökü dərin tarixə gedib çıxır və müxtəlif mədəniyyətlərdə eyni şəkildə güclü emosional bir yük daşıyır. Bu duyğunun ifadə tərzi fərqli ola bilər: bəziləri susqunluqla, daxildə yaşayaraq ifadə edərsə, digərləri açıq şəkildə, qışqırıq və ya hərəkətlərlə ifadə edirlər. Ancaq ümumi mənada, qəhər həmişə bir güc, bir təzyiq, bir partlayış potensialı daşıyır.
Ona görə də, qəhər sadəcə bir söz deyil, kompleks və çoxşaxəli bir insan duyğusunun ifadəsidir. Bu duyğu insan həyatının bir çox sahəsində – ədəbiyyatdan kinoya, musiqidən təsvir sənətinə qədər – fərqli formalarda təsvir olunur və insan psixologiyasının anlaşılması üçün əhəmiyyətli bir elementdir.