Qəsbkarlıq, öz mənasında başqasına məxsus olan malı, mülkü, torpağı və ya hər hansı bir əşyanı, habelə hüququ və ya imkanı zor tətbiq etməklə, qanunsuz olaraq ələ keçirmək, mənimsəmək və ya özünə məxsus etmək hərəkətidir. Bu, sadəcə fiziki ələ keçirmə ilə məhdudlaşmır; qəsbkarlıq, qanunsuz təzyiq, təhdid, aldatma və ya digər qanunsuz üsullar vasitəsilə başqasının hüquq və ya mülkiyyətinin pozulmasını da əhatə edir.
Qəsbkarlığın əsas elementi zorun və ya qanunsuzluğun olmasıdır. Sahibkarın razılığı olmadan və ya qanuni əsaslar olmadan hər hansı bir əşyanı və ya hüququ ələ keçirmək qəsbkarlıq sayılır. Bu zor, fiziki zor tətbiqi ola bilər, eyni zamanda, hədə-qorxu, təzyiq, ya da qanunsuz təsir vasitələri ilə də həyata keçirilə bilər. Məsələn, birinin əmlakını saxta sənədlərlə ələ keçirməsi də qəsbkarlıqdır.
Tarix boyu qəsbkarlıq müxtəlif formalarda özünü göstərmişdir. Ərəb hakimi Haşim dövründə Dərbənd əhalisinin məcburi ticarətdə iştirak etməsi də qəsbkarlığın bir növüdür, çünki bu, əhalinin öz iradəsi əleyhinə, zorla iqtisadi fəaliyyətə cəlb edilməsi deməkdir. Bu nümunə göstərir ki, qəsbkarlıq yalnız fərdi səviyyədə deyil, həm də siyasi və iqtisadi səviyyədə geniş miqyaslı hadisələrə səbəb ola bilər.
Qəsbkarlığın hüquqi nəticələri olduqca ciddidir və cəza qanunvericiliyində müxtəlif formalarda təsvir olunur. Əmlakın qəsb edilməsi, qanunsuz mənimsəmə və ya hüquqların pozulması ağır cəzalarla nəticələnə bilər. Buna görə də, mülkiyyət hüquqlarının qorunması və qəsbkarlıq əməllərinin qarşısının alınması hüquq sistemlərinin əsas vəzifələrindən biridir.