Qırışıq: Azərbaycan dilində "qırışıq" sözü əsasən iki mənada işlənir: birinci, fiziki bir səthdə, məsələn, parça, dəridə və ya kağızda yaranan bükülmə, əyilmə nəticəsində meydana çıxan xətt və ya girinti; ikinci, metaforik olaraq, üzdə, xüsusilə alnda əzələlərin dartılması nəticəsində əmələ gələn xətlər, yəni narahatlıq, qayğı, kədər və ya düşüncə əlaməti kimi başa düşülür.
Birinci mənada "qırışıq" sözü materialın toxumasındakı qeyri-bərabərliyi, əzilmiş və ya bükülmüş hissələri təsvir edir. Məsələn, “köynəyin qırışığını aç” ifadəsi köynəyin üzərindəki qırışları düzəltmək, hamarlamaq əməliyyatını bildirir. Süfrənin qırışığı isə, süfrənin üzərində yaranmış büzüşməni ifadə edir. Bu mənada "qırışıq" sözü əsasən cismin fiziki xüsusiyyətini ifadə edir.
İkinci mənada isə "qırışıq" sözü daha çox insan hisslərini, daxili vəziyyətini əks etdirir. "Alnının qırışığı açılmır" ifadəsi insanın narahatlığının, qayğısının, düşüncələrinin davam etməsini, üzü üzərindəki narahatlığı əks etdirən xətlərin yox olmamasını göstərir. Bu mənada "qırışıq" sözü insanın emosional halının bir göstəricisi kimi istifadə olunur. Bu məcazi məna, həmçinin, üz ifadələrinin insanın daxili aləminin əks etdirməsinin bir nümunəsidir. Qırışıqlar, səthdə görünən kiçik əlamətlər kimi, daha dərin, bəzən də ifadə olunmayan hisslərin və təcrübələrin nəticəsi ola bilər.
Beləliklə, "qırışıq" sözünün həm konkret, həm də məcazi mənaları var və kontekstdən asılı olaraq istifadə edilir. Sözün mənasını tam anlamaq üçün onu işlədildiyi cümlə və ya ifadəyə diqqət yetirmək vacibdir.