Qocalıq insan, heyvan və bitki aləmində yaşın artması ilə müşayiət olunan təbii bir prosesdir. Sadəcə "qoca adamın, heyvanın və ya ağacın halı" deyil, daha çox fiziki, psixoloji və sosial dəyişikliklərin kompleks bir birləşməsidir. Bu proses zamanı orqanizmin funksional qabiliyyətləri zəifləyir, bədənin toxumaları və orqanları yaşa bağlı dəyişikliklərə məruz qalır.
Fiziki cəhətdən qocalıq əzələ kütləsinin azalması, sümüklərin kövrəkliyinin artması, görmə və eşitmə qabiliyyətinin zəifləməsi, hərəkətlilik məhdudiyyətləri və bir çox digər dəyişikliklərlə müşayiət olunur. Bunlar yaşlanmanın təbii nəticələri olsa da, həyat keyfiyyətinə ciddi təsir göstərə bilər.
Psixoloji cəhətdən qocalıq xatirənin zəifləməsi, konsentrasiya qabiliyyətinin azalması, yeni məlumatların əzbərlənməsində çətinliklər, əhval-ruhiyyə dəyişiklikləri və sosial təcridlə müşayiət oluna bilər. Ancaq bu dəyişikliklər hər kəsdə eyni şəkildə özünü göstərmir və ətraf mühitin, sosial əlaqələrin və fərdi xüsusiyyətlərdən çox asılıdır.
Sosial cəhətdən qocalıq iş həyatının sonlanması, sosial rolların dəyişməsi, ailə üzvləri ilə münasibətlərin yenidən qurulması və sosial əlaqələrin zəifləməsi ilə əlaqələndirilir. Bu dövrdə insanın özünü sosial mühitə uyğunlaşdırmaq, yeni həyat məqsədləri tapmaq və özünəməxsus dəyərini qorumaq qabiliyyəti önəmlidir.
Molla Cümənin misrasında qeyd olunan "Bixəbər birdən qocalıq" ifadəsi qocalığın gözlənilməz və sürətli gəlişini vurğulayır. Bu, həyatın sürətli axarına və zamanın qaçılmazlığına işarədir. Qocalığın qaçılmaz olmasına baxmayaraq, sağlam həyat tərzi, müntəzəm fiziki fəaliyyət və sosial aktivlik qocalığın təsirlərini azaltmağa və həyat keyfiyyətini yaxşılaşdırmağa kömək edir.