Qohum-qardaş sözü Azərbaycan dilində qohumluq əlaqəsi olan insanlar, yaxınlar, əqrəba mənasında işlənir. Bu termin, qan qohumluğu olan şəxsləri (ana, ata, bacı, qardaş, əmi, dayı, xala, bibibi, nənə, baba və s.) və qan qohumluğu olmasa da, ailəyə daxil olan, yaxın hesab edilən şəxsləri (qaynana, qaynata, kürəkən, gəlin və s.) əhatə edir. Sadəcə “qardaş” sözü ilə kifayətlənə bilməyəcək qədər geniş bir əlaqə şəbəkəsini ifadə edir.
Sözün kökü olan “qohum” sözü ərəb mənşəli olub, “yaxınlıq”, “əlaqə” mənalarını verir. “Qardaş” sözü isə Azərbaycan dilinin öz kökü olan bir sözdür və qan bağı olan qardaşları, habelə əmi, dayı, xala, bibiləri əhatə edə bilir, məcazi mənada isə yaxın dostları da qardaş kimi qəbul etmək adəti var. Beləliklə, “qohum-qardaş” birləşməsi bu iki anlayışı birləşdirərək geniş və ümumiləşdirilmiş bir qrup insanı ifadə edir.
M.V. Vidadi şeirindən götürülmüş misal ("Kimim vardır qohum-qardaş el olsun; Qərib öldüm, bikəs öldüm, yad öldüm.") sözün mənasını gözəl şəkildə əks etdirir. Şair burada qohum-qardaşının olmamasının, tək və kimsəsiz qalmasının kədərini ifadə edir. Bu misal, “qohum-qardaş”ın insanın həyatında tutduğu mühüm yeri, sosial dəstəyin və mənəvi dayaq olan əhəmiyyətini vurğulayır.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "qohum-qardaş" sözü yalnız bioloji qohumluq deyil, həm də sosial qohumluğu, yaxınlığı, bir-birinə bağlılığı və mənəvi əlaqəni ifadə edən çoxşaxəli və mənalı bir termindir.