Qol-boyun: Azərbaycan dilində geniş yayılmış, məhəbbət, sıxlıq və bağlılığı ifadə edən zərfi birləşmədir. "Qol-boyun olmaq" ifadəsi iki və ya daha çox insanın qucaqlaşmasını, bir-birinin qollarını boynuna salaraq sıx bir şəkildə bir-birinə sarılmasını bildirir. Bu, sadəcə fiziki bir hərəkət deyil, həm də duyğusal bağlılığın, qohumluğun, dostluğun, sevginin və ya dəstəyin ifadəsidir.
Qol-boyun olmaq hərəkətinin özü təsvir olunan vəziyyətin istilik, təhlükəsizlik və rahatlıq hisslərini yaratdığını göstərir. Bu, yalnız sevən insanlar arasında deyil, həmçinin yaxın dostlar, ailə üzvləri və ya hətta çətin anlarda bir-birinə dəstək olan insanlar arasında da müşahidə oluna bilər. Sözün verdiyi duyğu, sadəcə "qucaqlaşmaq" sözündən daha çox sıx bağlılığı, qayğısını və əlaqənin gücünü ifadə edir.
Ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda "qol-boyun olmaq" ifadəsi duyğuların ifadəsində, hekayənin daha canlı təsvir olunmasında, mənzərənin dərinləşdirilməsində və münasibətlərin əks etdirilməsində geniş istifadə olunur. Misal üçün, "Dur, qol-boyun olaq fürsət var ikən" ifadəsi qısa və aydın şəkildə xoş bir anın qiymətləndirilməsini və bir-birinə olan məhəbbətin və bağlılığın təzahürünü ifadə edir. Əksinə, "Nə qəmə, qüssəyə batmaq" kimi ifadələr isə qol-boyun olmağın əksinə, tək qalmağın, təcrid olunmanın və duyğu təcrübəsinin nə qədər təsirli olduğunu göstərir.
Beləliklə, "qol-boyun" sadəcə bir fiziki vəziyyət deyil, həm də güclü duyğuların, yaxın münasibətlərin və insanlıq hisslərinin simvoludur. Onun ifadə gücü və mədəniyyətə inteqrasiyası Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını zənginləşdirən vacib bir elementdir.